Het oude Rome was rijk aan een pantheon van Romeinse goden, die elk hun unieke heerschappij en betekenis hadden in de levens van de mensen. Vanaf de dagen van de Republiek tot het hoogtepunt van het Romeinse Rijk werden deze goden aanbeden, vereerd en vaak verweven met het dagelijks leven, bestuur en rituelen.
Om het ingewikkelde weefsel van de Romeinse samenleving te begrijpen, is het essentieel om je te verdiepen in de fascinerende wereld van hun goden. Hier vindt u de ultieme gids voor de beroemdste Romeinse goden en mythen, hun betekenis in de Romeinse cultuur en hun uiteindelijke ondergang met de opkomst van het christendom.
Inhoudsopgave
Maak kennis met de 12 populairste Romeinse goden
Onder de vele goden die de Romeinen aanbaden, vielen er een paar op. Dus bereid je voor, want je staat op het punt een persoonlijke kennismaking te krijgen met de 12 meest legendarische Romeinse goden!
Jupiter
Jupiter, de oppergod en koning der goden in de Romeinse mythologie, had een parallel met Zeus uit de Griekse mythologie. Als hemel- en dondergod strekte zijn bekendheid zich uit tot kosmische zaken en bestuur. Vaak afgebeeld met een bliksemschicht, belichaamde hij macht en autoriteit.
Jupiter was niet alleen de belangrijkste onder de goden, maar diende ook als bewaker en beschermer van de openbare orde. Hij was een essentiële figuur in de Romeinse religieuze praktijken en ceremonies en werd vereerd als de verdediger van de staat en zijn volk.
Juno (Hera)
Juno, de gewaardeerde koningin der goden en de vrouw van Jupiter, personifieerde in het Romeinse geloof de bescherming van moeders, het huwelijk en de bevalling. Haar invloed bleef niet beperkt tot de binnenlandse sfeer, maar strekte zich uit tot staatszaken en diplomatie.
De godin Juno werd beschouwd als een beschermster van vrouwen en werd vereerd vanwege haar rol bij het presideren van de heiligheid van het huwelijk en het welzijn van gezinnen. Haar gezag en macht symboliseerden de kracht en heiligheid van het Romeinse huwelijk.
Neptunus (Poseidon)
Neptunus, de god van de zee, had de macht over alle waterlichamen, vooral de oceanen en rivieren. Vereerd door zeelieden en vissers, werd aangenomen dat hij reizen veiligstelde en veilige doorgangen verzekerde.
Zijn emblematische drietand symboliseerde zijn controle over de zeeën en stormen, en illustreerde zijn macht en autoriteit over het waterrijk. De betekenis van Neptunus in de Romeinse mythologie was dus diep verweven met maritieme veiligheid en overvloed.
Mars (Ares)
Mars, de god van oorlog en landbouw, dwong respect en verering af bij de Romeinen. Zijn invloed was cruciaal op het gebied van oorlogvoering en symboliseerde moed, moed en militaire strategie. Mars, afgebeeld in harnas, werd vóór veldslagen aangeroepen en tijdens militaire campagnes hoog gewaardeerd.
Naast zijn krijgsrol werd Mars ook geassocieerd met landbouw, als symbool van de beschermende en koesterende aspecten van oorlog voor de verbetering van de samenleving.
Venus (Aphrodite)
Venus, de godin van liefde en schoonheid, belichaamde gratie, charme en verlangens in de Romeinse mythologie. Haar invloed strekte zich uit tot zaken als liefde, vruchtbaarheid en welvaart.
Tempels gewijd aan Venus dienden als plaatsen voor aanbidding en viering, waar toegewijden zegeningen zochten voor romantische liefde, schoonheid en vruchtbare verbintenissen. Het Veneralia-festival was een belangrijk feest gewijd aan Venus, waarbij de nadruk werd gelegd op de hernieuwing van liefde en verlangen.
Minerva (Athena)
Minerva, de godin van wijsheid, ambachten en strategische oorlogvoering, werd vereerd als beschermvrouwe van intellect, handel en artistieke inspanningen. Ze symboliseerde wijsheid, strategische oorlogsvoering en het koesteren van ambachten en kennis.
Vaak geassocieerd met weven en kunst, werd Minerva gezien als de belichaming van rationeel denken, creativiteit en tactische militaire bekwaamheid.
Apollo
Apollo, de god van muziek, poëzie, profetie en genezing, bekleedde een gerespecteerde positie in de Romeinse mythologie. Zijn tempels dienden als centra voor profetie en orakels, waar zoekers naar goddelijke leiding zochten.
Apollo werd ook vereerd als genezer en bood bescherming tegen plagen en ziekten. Zijn veelzijdige aard omvatte artistieke inspiratie, genezing en goddelijke vooruitziende blik.
Diana (Artemis)
Diana, de godin van de jacht en de wildernis, symboliseerde in de Romeinse mythologie de onafhankelijkheid, de maan en de vruchtbaarheid. Ze werd vereerd vanwege haar band met de natuur en werd afgebeeld met pijl en boog, wat de ongetemde geest van de jacht en de wilde dieren belichaamde.
Als bewaker van de maan en beschermer van jonge meisjes vertegenwoordigde ze de verzorgende en onafhankelijke aspecten van vrouwelijkheid.
Vulcanus (Hephaestus)
Vulcanus, de god van het vuur en de smederij, was een bekwaam vakman en smid onder de Romeinse goden. Bekend om zijn expertise in de metallurgie, vervaardigde hij wapens voor de goden en stond hij in hoog aanzien bij ambachtslieden en ambachtslieden.
Zijn associatie met vuur en vakmanschap symboliseerde het transformerende karakter van creatie en innovatie.
Ceres (Demeter)
Ceres, de godin van de landbouw en de vruchtbaarheid, koesterde eerbied voor haar rol in overvloedige oogsten en de vruchtbaarheid van de aarde. Haar festivals vierden de cycli van planten en oogsten en symboliseerden de overvloed en het levensonderhoud dat het land bood.
Ceres werd beschouwd als de beschermer en weldoener van de landbouw en belichaamde de verzorgende aspecten van de natuur en de levenscyclus.
Mercurius (Hermes)
Mercurius, de god van de handel, reizen en communicatie, werd erkend vanwege zijn behendigheid en snelheid. Als boodschapper van de goden leidde hij reizigers en kooplieden en hield hij toezicht op de communicatie en de handel.
Mercurius’ snelheid en aanpassingsvermogen maakten hem tot een belangrijke godheid in zaken die verband hielden met handel, onderhandelen en veilig reizen.
Bacchus (Dionysus)
Bacchus, de god van de wijn, feestvreugde en extase, werd vereerd door middel van festivals en rituelen die plezier en bevrijding vierden. Vereerd vanwege zijn associatie met wijn en vruchtbaarheid, vertegenwoordigde Bacchus de vreugdevolle en ongeremde aspecten van feestvieren en spirituele extase.
De Bacchanaliaanse festivals eerden zijn essentie, waarbij de nadruk werd gelegd op het loslaten van maatschappelijke normen en het omarmen van de geneugten van het leven.
Beroemde mythen over de Romeinse goden
De Romeinse mythologie omvat een overvloed aan boeiende verhalen en legendes rond de goden en godinnen die door de oude Romeinen werden aanbeden.
Deze mythen boden niet alleen verklaringen voor natuurlijke verschijnselen, maar benadrukten ook de persoonlijkheden, eigenschappen en rollen van verschillende goden in de levens van de mensen.
Hier zijn enkele van de beroemdste mythen over Romeinse goden die liefhebbers van mythologie en oude geschiedenis blijven boeien en intrigeren.
Jupiter, Neptunus en Pluto verdelen het heelal
Het verhaal van Jupiter, Neptunus en Pluto, de broers en zussen die de kosmos verdeelden, is een essentiële Romeinse mythe. Jupiter, de koning der goden, wierp samen met zijn broers Neptunus en Pluto hun vader Saturnus omver om over het universum te regeren.
Na de succesvolle staatsgreep verdeelden de drie broers hun rijken, waarbij Jupiter over de hemel en de aarde regeerde, Neptunus over de zeeën en Pluto over de onderwereld.
De geboorte van Venus
Venus, de godin van de liefde, schoonheid en vruchtbaarheid, heeft een boeiend oorsprongsverhaal. Volgens één versie van de mythe kwam Venus volgroeid uit het zeeschuim tevoorschijn nadat Cronus (Saturnus) zijn vader Uranus had gecastreerd en zijn geslachtsdelen in de zee had gegooid.
Toen Venus uit de golven oprees, werd ze begroet door Horae (de Uren) en Zephyrus, de westenwind, die haar van kleding en bloemen voorzagen. Deze mythe omvat de goddelijke en verleidelijke aard van de godin van de liefde.
De ontvoering van Proserpina (Persephone)
Net als de Griekse mythe is de Romeinse mythe van de ontvoering van Proserpina, de dochter van Ceres, door Pluto, de god van de onderwereld, een verhaal van verdriet en compromis.
Proserpina wordt ontvoerd terwijl ze bloemen plukt, en Ceres veroorzaakt in haar wanhoop een hongersnood door haar plichten als godin van de landbouw te verwaarlozen.
Uiteindelijk wordt een compromis bereikt waarbij Proserpina een deel van het jaar in de onderwereld doorbrengt met Pluto, wat de veranderende seizoenen symboliseert.
De liefdes van Mars en Venus
Mars, de god van de oorlog, en Venus, de godin van de liefde, hadden een hartstochtelijke en schandalige affaire. De twee goden waren verwikkeld in een geheime romance, die werd ontdekt door de zonnegod Sol, die hun relatie onthulde aan Vulcanus, de echtgenoot van Venus.
Als vergelding maakte Vulcan een net dat de geliefden in bed gevangen hield, waardoor hun affaire publiekelijk aan de andere goden werd blootgesteld.
Het oordeel van Parijs
Eris, de godin van de onenigheid, gooide een gouden appel met de inscriptie ‘For the Fairest’ in een banket dat door de goden werd bijgewoond. Deze daad leidde tot rivaliteit tussen de godinnen Juno, Minerva en Venus, die elk de appel claimden.
Paris, een sterfelijke prins, werd gekozen om te beoordelen wie de eerlijkste was. Venus beloofde Paris de mooiste vrouw ter wereld, Helena van Troje, in ruil voor het uitkiezen van haar als de mooiste godin. Deze beslissing leidde tot de gebeurtenissen die leidden tot de Trojaanse oorlog.
Deze boeiende mythen over Romeinse goden bieden een kijkje in de complexe en levendige wereld van het oude Romeinse geloof, waar de goden en godinnen niet alleen goddelijke wezens waren, maar ook belichamingen van menselijke emoties, ambities en de krachten van de natuur.
De blijvende aantrekkingskracht van deze verhalen ligt in hun vermogen om universele thema’s en menselijke ervaringen te weerspiegelen die tijd en cultuur overstijgen.
Inspiratie van Griekse goden
De invloed van de Griekse mythologie op de Romeinse cultuur was aanzienlijk, wat duidelijk blijkt uit de assimilatie van verschillende Griekse goden in het Romeinse pantheon.
Veel Romeinse goden waren in wezen aanpassingen van hun Griekse tegenhangers, waarbij hun attributen, rollen en domeinen in lijn waren of samensmolten met bestaande Romeinse overtuigingen. Jupiter was bijvoorbeeld nauw verbonden met Zeus, Juno met Hera en Mars met Ares.
Deze culturele samensmelting breidde niet alleen het Romeinse pantheon uit, maar diende ook om de kloof tussen de twee beschavingen te overbruggen, waarbij de goden vaak in soortgelijke verhalen maar onder verschillende namen werden afgebeeld.
Rol van Romeinse goden in het dagelijks leven
De goden waren een integraal onderdeel van het Romeinse leven en beïnvloedden verschillende facetten van het dagelijks bestaan. Hun betekenis reikte veel verder dan louter religieuze aanbidding en doordrong het bestuur, het gezinsleven, de landbouw en zelfs het leger. De Romeinen geloofden dat het behouden van de gunst bij de goden cruciaal was voor de welvaart, het welzijn en het succes van de staat.
De huisgoden, of ‘Lares’ en ‘Penates’, werden vereerd in huiselijke kring, met regelmatige offers en gebeden om bescherming en welvaart voor het gezin te verzekeren. Individuen zochten de gunst van specifieke goden op basis van hun behoeften, zoals boeren die tot Ceres baden voor een overvloedige oogst of soldaten die Mars aanriepen voor de overwinning in de strijd.
De Romeinse goden waren ook diep verankerd in het openbare leven en het bestuur. Belangrijke beslissingen, zoals wanneer de oorlog moest worden verklaard of verdragen moesten worden ondertekend, werden vaak genomen na overleg met priesters of na het interpreteren van auspiciën en voortekenen, die de wil van de goden aangaven.
Aanbidding en rituelen
Romeinse religieuze praktijken en rituelen waren divers en bestonden uit ceremonies, offers en festivals gewijd aan specifieke goden. Tempels, heiligdommen en altaren werden gebouwd ter ere van verschillende goden en dienden als middelpunt voor aanbidding en gemeenschappelijke bijeenkomsten. De Saturnalia was bijvoorbeeld een festival gewijd aan Saturnus, met feesten, het geven van geschenken en sociale rolwisselingen.
Priesters en priesteressen voerden ceremonies uit en brachten gebeden, offers en hymnes om de goden gunstig te stemmen. Dierenoffers waren een veel voorkomende vorm van toewijding, waarbij werd aangenomen dat het bloed van het gekozen dier de essentie van de bedoelingen van de aanbidder in zich droeg.
De Vestaalse maagden, een groep priesteressen gewijd aan Vesta, de godin van de haard, speelden een cruciale rol bij het in stand houden van het heilige vuur dat de continuïteit van Rome symboliseerde. Hun toewijding aan kuisheid en het verzorgen van de heilige vlam werd gezien als een embleem van zuiverheid en continuïteit voor de stad.
Het Pantheon: Een huis voor alle Romeinse goden
Het Pantheon, een term afgeleid van het Griekse ‘pan’ (wat ‘alles’ betekent) en ‘theos’ (wat ‘goden’ betekent), was een monumentaal en vereerd bouwwerk gewijd aan het huisvesten van de veelheid aan Romeinse goden en godheden die door de oude Romeinen werden aanbeden.
Dit architectonische wonder, gelegen in het hart van Rome, was niet alleen een tempel, maar ook een symbolische weergave van de veelomvattende en allesomvattende aard van de Romeinse religieuze overtuigingen.
Architectuur en ontwerp
Het oorspronkelijke Pantheon werd gebouwd in opdracht van Marcus Agrippa tijdens het bewind van Augustus (27 v.Chr. – 14 n.Chr.) rond 27 v.Chr., maar werd later in 80 n.Chr. door brand verwoest. Het huidige bouwwerk is grotendeels het resultaat van de wederopbouw van keizer Hadrianus rond 126 na Christus.
Misschien ken je de karakteristieke inscriptie op de voorkant van het Pantheon. De inscriptie luidt: “Marcus Agrippa, zoon van Lucius, heeft het gehaald nadat hij driemaal consul was geweest.” Dit is een fascinerend bewijs van Hadrianus’ besluit om alle eer aan Agrippa te geven.
In de geschiedenisles van vroeger leerde ik ook dat er een directe lineaire verbinding bestaat tussen het Pantheon en het Mausoleum van Augustus, wat zou kunnen duiden op een poging om Augustus in verband te brengen met de Romeinse goden.
Het Pantheon was een rond gebouw met een portiek van grote granieten Corinthische zuilen die een fronton ondersteunden. Het meest onderscheidende kenmerk was de enorme betonnen koepel, een opmerkelijk technisch hoogstandje voor die tijd. De koepel werd geconstrueerd met lichtere materialen aan de bovenkant en zwaarder aan de onderkant, waardoor het totale gewicht werd verminderd zonder de stabiliteit in gevaar te brengen.
In het midden van het koepelvormige plafond bevond zich een oculus, een opening naar de hemel, waardoor natuurlijk licht het interieur binnenstroomde. Deze opening diende ook om de goddelijke verbinding tussen de goden en stervelingen te symboliseren, en vormde ook een bron van verlichting voor het heiligdom.
Toewijding aan de Romeinse goden
Het primaire doel van het Pantheon was om te dienen als tempel voor de aanbidding van een breed scala aan Romeinse goden en godinnen. In tegenstelling tot veel andere tempels gewijd aan afzonderlijke goden, was het Pantheon bedoeld als een plaats waar alle goden van Rome gezamenlijk konden worden vereerd.
De term ‘Pantheon’ duidde op het alomvattende karakter van de tempel, dat een weerspiegeling was van het uitgestrekte Romeinse pantheon dat verschillende goden omvatte die verschillende aspecten van het leven, de natuur en de samenleving vertegenwoordigden.
Dit concept van eenheid en inclusiviteit was een weerspiegeling van de Romeinse kosmopolitische overtuigingen en hun enorme reeks goden, die elk een bepaald aspect van het menselijk bestaan beheersen.
Betekenis in de Romeinse samenleving
Het Pantheon was meer dan alleen een plaats van aanbidding; het was een symbool van de religieuze en culturele identiteit van het oude Rome. De constructie en pracht van de tempel toonden de macht en grootsheid van het Romeinse Rijk.
De toewijding om alle goden binnen één structuur te huisvesten bracht de overtuiging over dat goddelijke gunst en bescherming essentieel waren voor de welvaart en het welzijn van de staat.
Bovendien speelde het Pantheon een rol bij verschillende staats- en religieuze ceremonies. Het was een plek voor vieringen, rituelen en offers ter ere van de goden.
De religieuze feesten die in het Pantheon werden gehouden, waren essentiële elementen van het Romeinse burgerlijke en religieuze leven, waarbij offers werden gebracht aan een groot aantal goden die op zoek waren naar hun zegeningen en bescherming.
Transitie en transformatie
Toen het christendom in een stroomversnelling kwam en uiteindelijk de staatsreligie van het Romeinse rijk werd, nam de aanbidding van de traditionele Romeinse goden af. Het Pantheon, ooit een bruisend centrum van polytheïstische toewijding, zag zijn betekenis en gebruik afnemen.
Na verloop van tijd werd het Pantheon omgebouwd tot een christelijke kerk, gewijd aan de heilige Maria en de Martelaren in de 7e eeuw. Deze overgang markeerde niet alleen het verval van Romeinse heidense praktijken, maar betekende ook de transformatie van culturele en religieuze waarden in het Romeinse Rijk.
Verval en kerstening
Naarmate het christendom aan kracht won, nam de invloed van de Romeinse goden geleidelijk af. De vroege christenen kregen te maken met vervolging, omdat de staatsreligie het christendom als een bedreiging beschouwde.
In de loop van de tijd omarmden keizers als Constantijn I het christendom, wat leidde tot de uiteindelijke onderdrukking van heidense rituelen, vooral vanaf de 4e eeuw na Christus en daarna.
De opkomst van het christendom markeerde een belangrijk keerpunt, dat leidde tot de ondergang van het Romeinse pantheon. Veel tempels en heilige plaatsen kregen een nieuwe bestemming of werden vernietigd, en talloze rituelen en tradities die verband hielden met de oude goden vervaagden geleidelijk.
Met de vestiging van het christendom als staatsreligie verloor de aanbidding van de Romeinse goden zijn prominentie en werden hun verhalen en overtuigingen geleidelijk geassimileerd of verlaten.
Erfenis en culturele invloed
Ondanks hun verval is de erfenis van de Romeinse goden duidelijk zichtbaar in de moderne samenleving. De namen van veel planeten in ons zonnestelsel zijn afgeleid van de namen van Romeinse goden, zoals Mars, Venus en Mercurius.
Bovendien blijven talloze kunstwerken, literatuur en zelfs architecturale elementen de verhalen en attributen van deze oude goden weerspiegelen.
Kortom, de Romeinse goden speelden een onuitwisbare rol bij het vormgeven van het culturele, religieuze en maatschappelijke weefsel van het oude Rome. Hun invloed strekte zich uit tot elk aspect van het leven en vormde een raamwerk voor morele, ethische en religieuze begeleiding.
De overgang van de prominente rol van het Romeinse pantheon naar de dominantie van het christendom markeerde een transformerende fase in de geschiedenis, waarbij een rijke erfenis werd achtergelaten die de hedendaagse cultuur en het denken blijft beïnvloeden.
Veelgestelde vragen over Romeinse goden
Wie zijn de 12 belangrijkste Romeinse goden?
De twaalf belangrijkste Romeinse goden zijn Jupiter, Juno, Neptunus, Mars, Venus, Minerva, Apollo, Diana, Vulcanus, Ceres, Mercurius en Bacchus, die elk verschillende aspecten van het leven en de natuur beheersen.
Zijn de twaalf broers en zussen van God?
Tot op zekere hoogte. Jupiter, Juno, Neptunus, Ceres, Vesta en Pluto zijn broers en zussen in de Romeinse mythologie. De andere goden zijn nakomelingen van Jupiter van verschillende moeders, waardoor ze halfbroers en zussen zijn.
Hoeveel Romeinse goden zijn er in totaal?
Er zijn ongeveer 67 Romeinse goden die we zeker kennen, waarvan er 12 de belangrijkste zijn. Het totale aantal Romeinse goden blijft echter onzeker, met schattingen die oplopen tot honderden of zelfs duizenden als we alle halfgoden en huisgoden meerekenen.
Zijn Romeinse goden Grieks?
Tot op zekere hoogte. Romeinse goden vertonen overeenkomsten met Griekse goden vanwege culturele overlap. Veel Romeinse goden hebben Griekse equivalenten, die gedeelde mythologieën weerspiegelen. De Romeinen namen vaak Griekse goden over en pasten deze aan, wat resulteerde in vergelijkbare figuren met enkele verschillen.
Wie is de sterkste Romeinse God?
Jupiter wordt beschouwd als de sterkste Romeinse god, aangezien hij de koning der goden was. Vereerd vanwege zijn gezag over de hemel en het bestuur van andere goden, bekleedt hij een allerhoogste en invloedrijke rol binnen het Romeinse pantheon.
Romeinse goden namen
Hieronder staat een lijst met de namen van Romeinse goden, inclusief hun Griekse tegenhangers en de domeinen waarover de goden macht hadden. De lijst bevat enkele van de meest populaire goden die we kennen uit oude Romeinse mythen en legendes. Om meer te weten te komen over een van deze goden, klik je gewoon op hun naam, waarna je naar een artikel wordt gestuurd met een meer diepgaande blik op hen:
- Jupiter god van donder en lucht (Zeus)
- Mars god van de oorlog (Ares)
- Minerva godin van wijsheid en oorlogvoering (Athena)
- Fortuna godin van geluk en lot (Lady Fortuna) (Tyche)
- Ceres godin van de landbouw en vruchtbaarheid (Demeter)
- Venus godin van liefde en schoonheid (Aphrodite)
- Vesta godin van de haard en het huis (Hestia)
- Latona godin van het moederschap en beschermster van kinderen (Leto)
- Juno godin van het huwelijk en koningin van de goden (Hera)
- Diana godin van de maan en de wildernis (Artemis)
- Vulcanus god van vuur en smederij (Hephaestus)
- Bacchus god van wijn en feestvreugde (Dionysus)
- Penaten goden van het huishouden en bewakers van de voorraadkast (Penates)
- Apollo god van muziek, kunst en profetie (Apollo)
- Pluto god van de onderwereld en rijkdom (Hades)
- Neptunus god van de zee (Poseidon)
- Mercurius god van handel, communicatie en reizen (Hermes)
- Nox godin van de nacht (Nyx)
- Janus god van het begin, poorten en deuren (Janus)
- Saturnus god van landbouw, rijkdom en tijd (Cronus)
- Amor god van liefde en verlangen (Cupido) (Eros)
- Aurora godin van de dageraad (Eos)
- Proserpina godin van de onderwereld en de oogst (Persephone)
- Faunus god van de natuur, bossen en vruchtbaarheid (Pan)
- Pomona godin van vruchtbare overvloed (Pomona)
- Flora godin van bloemen en lente (Chloris)
- Bellona godin van de oorlog (goed)
- Quirinus god van de oorlog en de Romeinse staat
- Somnus van de slaap (Hypnos)
- Asklepios god van genezing en geneeskunde (Asclepius)
- Libertas godin van vrijheid (Eleutheria)
- Sol Invictus god van de zon (Helios)
- Luna godin van de maan (Selene)
- Pales god of godin van herders en vee (Pales)
- Mithra god van de zon, gerechtigheid, contract en oorlog (Iraanse god) (Mithras)
Dit artikel is ook beschikbaar in de volgende talen:
Engels: Roman gods
Noors: Romerske guder
Zweeds: Romerska gudar
Deens: Romerske guder
Duits: Römische Götter
Frans: Dieux romains
Italiaans: Divinità romane
Spaans: Dioses romanos
Portugees: Deuses romanos
Last Updated on 30. november 2023 by Frode Osen