Villa Adriana is een buitengewone archeologische vindplaats in Tivoli, een stad in de regio Lazio in Italië, ongeveer 30 kilometer (19 mijl) ten noordoosten van Rome.
De villa, gebouwd in het begin van de 2e eeuw na Christus door de Romeinse keizer Hadrianus, is een van de meest opmerkelijke en best bewaarde voorbeelden van Romeinse architectuur en landschapsontwerp.
Villa Adriana in Tivoli werd in 1999 erkend als UNESCO-werelderfgoed en is een fascinerend stukje Romeinse keizerlijke architectuur en een symbool van de culturele aspiraties van keizer Hadrianus.
In dit artikel gaan we dieper in op de historische achtergrond van de villa, enkele van de belangrijkste gebouwen en constructies, en hoe de archeologische vindplaats oorspronkelijk werd ontdekt.
Genieten!
Inhoudsopgave
Historische achtergrond van Villa Adriana (Tivoli, Rome)
Keizer Hadrianus en zijn visie
Keizer Hadrianus, die regeerde van 117 tot 138 na Christus, stond bekend om zijn diepe waardering voor de Griekse cultuur, filosofie en kunst, die tijdens zijn bewind de Romeinse cultuur aanzienlijk beïnvloedden.
In tegenstelling tot veel van zijn voorgangers was Hadrianus een bereisde keizer die de diverse culturele invloeden die hij in het Romeinse rijk tegenkwam, in zijn architecturale projecten probeerde te integreren.
Villa Adriana werd opgevat als een luxueus toevluchtsoord weg van het drukke politieke leven van Rome en biedt een plaats van ontspanning, contemplatie en bestuur.
Constructie en doel
De bouw van Villa Adriana begon rond 118 na Christus en duurde meer dan tien jaar. Het complex is ontworpen om de eclectische smaak van Hadrianus te weerspiegelen, met elementen die zijn geïnspireerd op de bouwstijlen van Griekenland, Egypte en de Oost-Romeinse provincies.
Het uitgestrekte landgoed, dat een oppervlakte beslaat van minstens 120 hectare (300 acres), fungeerde zowel als keizerlijke residentie als als toevluchtsoord voor de keizer en zijn hofhouding. Het omvatte paleizen, tempels, bibliotheken, theaters, baden en tuinen, waardoor een zelfvoorzienende en prachtige omgeving ontstond waarin Hadrianus gasten kon ontvangen, het rijk kon besturen en kon nadenken over filosofische zaken.
Architectonische indeling van Villa Adriana
Villa Adriana is ontworpen als een complex en geïntegreerd landschap, met een reeks paviljoens, zalen, bibliotheken en tuinen die harmonieus opgaan in de natuurlijke omgeving. De belangrijkste kenmerken van de villa zijn onder meer:
- De Canopus en Serapeum
- Het Maritiem Theater
- Het Piazza d’Oro (Gouden Plein)
- De grote baden en kleine baden (Terme Grandi e Terme Piccole)
- De Griekse en Latijnse bibliotheken
- De Pecile (Poecile)
Laten we deze eens nader bekijken.
De Canopus en Serapeum
Een van de meest iconische kenmerken van Villa Adriana is de Canopus, een lang, rechthoekig zwembad geïnspireerd op de oude stad Canopus in Egypte.
Het zwembad wordt geflankeerd door zuilen en beelden die zowel Romeinse als Egyptische goden vertegenwoordigen. Aan het einde van de Canopus bevindt zich het Serapeum, een halfronde structuur met zuilen die dienst deed als zomertriclinium (eetkamer).
De Canopus en het Serapeum weerspiegelen de fascinatie van Hadrianus voor de Egyptische cultuur en zijn verlangen om een miniatuurversie van de heilige landschappen van de Nijl na te bootsen.
Het Maritiem Theater
Het Maritiem Theater is een rond eiland omgeven door een gracht met één toegangsbrug. Op het centrale eiland stond een kleine villa, compleet met binnenplaats, baden, bibliotheek en woonruimte.
Dit afgelegen toevluchtsoord werd waarschijnlijk door Hadrianus gebruikt als een privéruimte voor rust en contemplatie, weg van de drukke activiteiten van het hoofdvillacomplex.
De bouwstijl van het Maritiem Theater is een mix van Romeinse en Hellenistische invloeden.
Het Piazza d’Oro (Gouden Plein)
Het Piazza d’Oro is een ander opvallend kenmerk van de villa. Deze grote, rechthoekige binnenplaats was omgeven door zuilengangen en bevatte een grote zaal die bekend stond om zijn uitgebreide mozaïeken en rijke decoraties.
Deze plaats diende als ontvangstruimte voor gasten en hoogwaardigheidsbekleders, wat de weelde van de villa en de rijkdom en status van de keizer benadrukte.
De grote baden en kleine baden (Terme Grandi e Terme Piccole)
De Grote Baden en de Kleine Baden zijn twee afzonderlijke badcomplexen binnen de villa, die de Romeinse technische vaardigheden op het gebied van waterbeheer en vrijetijdsarchitectuur demonstreren.
De Grote Baden waren waarschijnlijk gereserveerd voor gasten en hoogwaardigheidsbekleders, terwijl de Kleine Baden werden gebruikt door Hadrianus en zijn naaste medewerkers.
Deze faciliteiten bevatten de typische componenten van Romeinse baden, waaronder caldariums (warme kamers), tepidariums (warme kamers), frigidariums (koude kamers) en natatoriums (zwembaden).
De Griekse en Latijnse bibliotheken
Villa Adriana huisvestte twee bibliotheken, de Griekse Bibliotheek en de Latijnse Bibliotheek, elk gewijd aan het behouden en promoten van de literaire tradities van hun respectievelijke culturen.
Deze bibliotheken weerspiegelen Hadrianus’ liefde voor literatuur en filosofie en zijn inspanningen om een geleerd en beschaafd hof te cultiveren.
De Pecile (Poecile)
De Pecile is een grote, rechthoekige portiek die een grote tuin en een reflecterend zwembad omringt. Het bouwwerk is gemodelleerd naar de Stoa Poikile in Athene en werd waarschijnlijk gebruikt voor ontspannende wandelingen, filosofische discussies en als plaats van reflectie.
De Pecile bood een rustige omgeving waar gasten konden genieten van de rust van de natuur, gecombineerd met architectonische grandeur.
Herontdekking en opgraving
Na de val van het Romeinse rijk raakte Villa Adriana in onbruik en werd geleidelijk verlaten. Het complex werd tijdens de Middeleeuwen geplunderd voor bouwmaterialen en verdween uiteindelijk uit de herinnering.
De site werd herontdekt tijdens de Renaissance, wat leidde tot hernieuwde belangstelling voor de Romeinse oudheid. De opgravingen begonnen in de 15e eeuw en leidden tot de vondst van talloze sculpturen, mozaïeken, fresco’s en architectonische fragmenten die nu musea over de hele wereld sieren.
Aanzienlijk archeologisch werk aan de villa is tot in de moderne tijd voortgezet. Geleerden en archeologen hebben een schat aan informatie blootgelegd over de Romeinse architectuur, het dagelijks leven en het culturele milieu uit de tijd van Hadrianus. De site is een essentiële bron van kennis over oude Romeinse kunst en architectuur geworden.
Villa Adriana als UNESCO-werelderfgoed
In 1999 werd Villa Adriana in Tivoli uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed. UNESCO erkende de uitzonderlijke culturele waarde van de villa en omschreef het als een “meesterwerk dat op unieke wijze de hoogste uitingen van de materiële cultuur van de mediterrane wereld samenbrengt”.
De opname van de site op de Werelderfgoedlijst onderstreept de betekenis ervan als uitstekend voorbeeld van Romeinse architectuur en landschapsontwerp en zijn rol als inspiratiebron voor generaties architecten en kunstenaars.
Vandaag een bezoek gebracht aan Villa Adriana
Tegenwoordig is Villa Adriana een populaire toeristische bestemming en trekt bezoekers van over de hele wereld.
De site wordt beheerd door het Italiaanse Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten en biedt een verscheidenheid aan rondleidingen en educatieve programma’s die inzicht geven in de geschiedenis, architectuur en archeologische ontdekkingen van de villa.
Als u Villa Adriana bezoekt, kunt u de ruïnes van de Canopus, het Maritiem Theater, de Piazza d’Oro, de Grote en Kleine Baden en andere opmerkelijke bouwwerken verkennen.
Als u door het uitgestrekte landschap van de villa wandelt, kunt u zich de grootsheid van het Romeinse rijk voorstellen en een dieper inzicht krijgen in de verfijnde levensstijl en culturele ambities van keizer Hadrianus.
Last Updated on 12. september 2024 by Frode Osen